به گزارش نسیم سرخس به نقل از شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل از خبرگزاری دانشجو، راستگویی از ستوده ترین رفتارهای فردی و اجتماعی در میان همه ی اقوام و ملل دنیاست. و در مقابل؛ همگان دروغگویی را ریشه هر بدی دانسته اند. آموزه های دین مبین اسلام، دروغ را «مادر گناهان» معرفی کرده و نسبت به آن به شدت هشدار می دهد.
حسن روحانی در نخستین حضور خود در انظار عمومی برای اعلام کاندیداتوری در انتخابات ریاست جمهوری یازدهم از عزم خود برای تشکیل “دولت راستگویان و درستکاران” خبر داد. اگرچه طیفی از جامعه، از همان ابتدا به شعاری بودن این اظهارات اعتقاد داشتند؛ با این حال به نظر می رسد فضای فکری خاص روحانی؛ عمل به وعده ی راستگویی را در طول دو سال گذشته برای رئیس جمهور مشکل کرده است.
دولت یازدهم که از همان ابتدا می خواست بین انقلابی بودن و تعامل با کشورهای استکباری پل بزند؛ برای پیشبرد سیاست های خود بعضاً مجبور می شد تا زیاد هم راستگو نباشد؛ از این رو تا حد زیادی به دوپهلو سخن گفتن روی آورد. اما همواره هم نمی شد دوپهلو و چندپهلو سخن گفت؛ بنابراین به نظر می رسد تیم عملیات روانی دولت به راهبرد دیگری متوسل شده اند که می توان از آن به عنوان «جنگ روانی مهندسی شده» تعبیر نمود.
مهمترین راهبرد افراد در آنچه ما آن را جنگ روانی مهندسی شده می نامیم؛ فرافکنی و انداختن توپ در زمین مخاطبان است. در این شیوه؛ بهترین حالت مهندسی زمانی اتفاق می افتد که فرد بر اساس انگاره های ذهنی خود سخنی را می گوید که تا حد امکان، راست جلوه کند و دروغ پنداشتن حرف در نظر مخاطبان را ناشی از تفاوت فضای فکری آنان و کم اطلاعی(بیسوادی و تازه به دوران رسیده بودن و …) آنان از موضوعات مربوطه جلوه می دهد. اگرچه استفاده از این شیوه هم زیاد ساده نیست. از این رو فرد گاهاً چاره ای جز راست جلوه دادن بزرگترین دروغ های ممکن را پیش روی خود نمی بیند.
بررسی رویدادهای دو ساله ی حاکمیت دولت مدعی راستگویی، نمونه های فراوانی از این برنامه ی عملیات روانی را در منظر مخاطب قرار می دهد. برنامه ای که تنها اسمی که روی آن نمی توان گذاشت عنوان راستگویی است.
روحانی در گفتگوی ویژه خبری(تبلیغات انتخاباتی): ما فناوری هسته ای را کامل کردیم!
این از اولین سخنان عجیب حسن روحانی پیش از انتخابش به ریاست جمهوری کشور بود. وی در حالی از تکمیل کردن فناوری هسته ای سخن می گفت که همه می دانستند که ایران در نتیجه مذاکرات او و تیم همراهش با تروئیکای اروپایی که منجر به عقد قرارداد سعدآباد شد؛ تعلیق تمام فعالیت های هسته ای را پذیرفته و تنها پس از برداشته شدن این تعلیق؛ سیر صعودی فناوری هسته ای کشورمان تا رسیدن به تولید صفحه سوخت ۲۰ درصد ادامه یافت.
این سخنان روحانی در حالی گفته می شد که پیش از این رهبر معظم انقلاب در تشریح نتایج مذاکرات آن سال ها، در جمع دانشجویان دانشگاه یزد گفته بودند:”یک روزى حاضر نبودند پنج «سانتریفیوژ» را تحمّل کنند. مسئولین مذاکره با اروپا حاضر شده بودند ۲۰ تا «سانتریفیوژ» را نگه دارند، آنها گفته بودند نمى شود؛ گفته بودند لااقل ۵ تا، گفته بودند نمى شود. اگر مى گفتند یکى، بازهم مى گفتند نمى شود! امروز ۳۰۰۰ تا «سانتریفیوژ» دارد کار مى کند، مبالغ زیادى هم آماده کار گذاشتن است. مى گویند در همین حد متوقّف شوید.”
ایشان در ادامه با تشریح شرایط آن دوران می فرمایند:”من همان وقت در جلسه مسئولین گفتم اگر چنان چه بخواهند به این روند مطالبه پی در پی ادامه بدهند، من خودم وارد میدان می شوم. همین کار را هم کردم. بنده گفتم که این روند عقب نشینی باید متوقّف و تبدیل شود به روند پیشروی”
ادعای روحانی در تبلیغات انتخاباتی مبنی بر انکار پلمپ تاسیسات هسته ای در دوران ریاست او بر تیم مذاکره کننده بلکه کامل کردن فن آوری (!!) را دقیقا باید در راستای پروژه ی عملیات روانی مهندسی شده ی مسئولین و همفکران دولت مدعی اعتدال گرایی تفسیر کرد.
روحانی در کنفرانس خبری در شیراز: قبل از آمریکایی‌ها ما فکت شیت خود را اعلام کردیم!
ماجرای انتشار گزاره برگ (فکت شیت) ایرانی در برابر گزاره برگ آمریکایی ها، مسئله ای بود که تا مدت هافضای سیاسی و رسانه ای ایران را تحت تاثیر خود قرار داد. دولتمردان در این خصوص دست به سلسله اظهارات متناقضی زدند. اعم از اینکه اعلام کردند فکت شیت منتشر خواهد شد، منتشر نخواهد شد و در نهایت و در کمال تعجب رئیس جمهور اعلام کرد که فکت شیت منتشر شده است!
شاید گفته ی حسن روحانی درباره ی فکت شیت ایرانی را بتوان از جمله سخنان طنزی دانست که تا سالها در فضای سیاسی کشور مطرح خواهد بود. حسن روحانی دهم اردیبهشت ماه سال جاری و در جریان سفر استانی خود به استان فارس؛ در ادامه ی برخوردهای سخت با منتقدان توافق ژنو و لوزان؛ مردمی که منتظر ارائه ی گزاره برگ ایرانی بودند را به ضعف حافظه متهم کرد.
به نظر می رسد سخن گفتن در مورد “فکت شیت” از سخت ترین مواردی بوده است که مهندسی بیان آن از عهده ی رئیس جمهور برنیامده است. از این رو روحانی آشکارا همگان(خبرنگاران،تیم مذاکره کننده و مردم) را به استهزاء گرفته و کم حافظه گی آنان را به باد انتقاد گرفت! این در حالی بود که پیش از این اعضای تیم مذاکره کننده بارها و بارها از انتشار قریب الوقوع فکت شیت ایرانی خبر داده بودند؛ وعده ای که هیچ گاه عملی نشد. تناقض گویی هایی که خبرگزاری دانشجو چندی پیش در گزارشی به آن پرداخت.
روحانی در سفر استانی به خراسان رضوی: به ملت ایران اعلام می‌کنم ما خوشبختانه از رکود عبور کردیم
این سخن حسن روحانی در ۱۵ شهریور ماه سال ۱۳۹۳ را نیز می توان از جمله موضع گیری های عجیب و متناقض وی به حساب آورد. روحانی در حالی از عبور اقتصاد کشور از رکود خبر می داد که علاوه بر شهادت آمار و ارقام از خلاف واقع بودن آن، تنها چند روز پس از وی، اسحاق جهانگیری معاون اول دولت یازدهم گفت: “سیاست‌های جدیدی نیز تدوین‌شده و از دستگاه‌های اجرایی خواسته‌شده در حوزه وظایف خود با رعایت و اجرای این سیاست‌های زمینه خروج از رکود و رونق اقتصادی را فراهم کنند!” لذا تکلیف خروج یا عدم خروج کشور از رکود همچنان در هاله ای از ابهام باقی ماند. دولتی ها اما به همین دو اظهارنظر متناقض در زمینه ی رکود بسنده نکردند.
اگرچه ذکر تمام این موضع گیری ها از حوصله ی این گزارش است، با این حال بازخوانی اظهارنظر جالب محمدباقر نوبخت در همین زمینه در تاریخ ۲۸ دی ماه ۹۳ خالی از لطف نیست. نوبخت در حالی که رئیس جمهور چند ماه قبل خبر خروج اقتصاد کشور از رکود را داده بود؛ خروج از رکود را مستلزم اجرایی شدن برنامه ششم توسعه! دانسته و می گوید: “ما امروز با مشکل بیکاری روبرو هستیم و در تلاش هستیم تا از رکود خارج شویم. لایحه خروج از رکود و دیگر برنامه‌هایی که دولت ارائه کرده است، معطوف به برنامه کوتاه‌مدت است، اما برای خروج از رکود نیازمند برنامه میان‌مدت هستیم که برنامه ششم توسعه به همین منظور تدوین می‌شود.”
به نظر می رسد در فضای شعارزده ی دولت؛ خط قرمزی برای اظهارنظر علمی و کارشناسی در زمینه ی اقتصاد کشور تعریف نشده است. کمااینکه پیش از این رئیس دولت، تورم ماه بهمن سال ۹۳ را نیز صفر درصد اعلام کرده بود. مسئله ای که در تناقض آشکار با گزارشات مرکز آمار و بانک مرکزی بود و باورش برای مردمی که با افزایش روزافزون قیمت ها مواجه بودند، مشکل بود.
در مراسم تنفیذ: خداوندا، به تو پناه می‌برم از استبداد رأی و بستن دهان رقیبان و منتقدان
روحانی از ابتدای تبلیغات انتخاباتی خود شعار آزادی بیان را به عنوان یکی از شعارهای اصلی خود مطرح نمود. وی در این راه تا آنجا جلو رفت که پیشرفت کشور را منوط به مسئله ی آزادی بیان نموده و گفت:” برای افزایش قدرت ملی داخلی باید به همه مردم آزادی بدهیم و آزادی بیان داشته باشند.” با این حال کارشناسان احترام به آزادی بیان را در تضاد با روحیه ی اقتدارگرا و انحصارطلب دولتمردان می دانند، نظری که شواهد برخورد تند و اهانت آمیز با منتقدان در دو سال گذشته بر آن صحه می گذارد. محسن رضایی رقیب روحانی در انتخابات ریاست جمهوری سال ۹۲ نیز تلویحا به این روحیه ی او انتقاد کرده و در واکنش به عصبانیت وی در پاسخ به انتقاد یکی دیگر از کاندیداها در مناظرات تلویزیونی انتخاباتی، می گوید:” آقای روحانی اگر بخواهد با این عصبانیت و این داد و بیدادی که کردند سکان کشور را بدست بگیرند، خداوند رحم کند به این کشور!”
با این وجود؛ روحانی هنوز هم در همه تریبون ها از لزوم نقد دولت و وجود آزادی بیان سخن می گوید و همزمان به ساکت کردن منتقدان از راه های مختلف اصرار دارد. با وجود تلاش فراوان روحانی در زمینه ی مصادره به مطلوب واژه ی آزادی بیان، حجم برخوردهای سخت دولت با منتقدان، این شعار وی را تا حد زیادی از حیز انتفاع ساقط نموده است. با این حال دولت بر ادامه ی پروژه ی عملیات روانی خود مصر است. بر اساس همین راهبرد؛ روحانی در نشست خبری خود در ۲۳ خرداد ماه جاری با وجود تریبون ندادن به حتی یک رسانه ی منتقد!، در پایان سخنان خود می گوید:”دولت اگر اجازه نقد ندهد به معنای این است که دولت مستبدی است!”
روحانی در نشست خبری ۲۳ خرداد: بنزین را گران نکردیم!
جدیدترین نسخه از فرافکنی های دولت در زمینه ی مسائل جاری کشور در آخرین نشست خبری رئیس جمهور رخ داد. روحانی همانطور که در تبلیغات انتخاباتی با شجاعت تمام، چشم در چشم مردم گفته بود “ما فناوری هسته ای را کامل کردیم!” ، در نشست خبری اخیر خود گفت “ما بنزین را گران نکردیم!، بلکه آن را تک نرخی کردیم.” وی در پاسخ به خبرنگاری که در مورد گرانی بنزین از وی سوال کرده بود گفت:”البته در زمینه مسئله افزایش قیمت بنزین که اشاره کردید بنده خیلی این واژه را نمی‌پسندم چون در مسئله بنزین، ما اقدام به تک نرخی آن کردیم.”
ما در این گزارش تنها به برخی از مصادیق اینگونه رفتارهای دولت اشاره کردیم، چه اینکه بررسی تمامی مصادیق اینگونه رفتارها در دولتی که ظاهرا توسل به سیاست فرفکنی جزو اصول آن بوده است؛ از حوصله ی یک یا چند گزارش کوتاه خارج خواهد بود. باید منتظر ماند و ردپای عملیات روانی دولت در فرافکنی مشکلات آن هم به بدترین شکل ممکن یعنی پاک کردن صورت مسئله را در رویدادهای آینده ی کشور دنبال کرد.
انتهای پیام/م
