به گزارش نسیم سرخس، با اجرای «طرح نور» شاهد بگومگوهای بی‌ثمری هستیم که در ۱۸ ماه گذشته بارها تکرار شد و جز از دست دادن زمان، «تقریباً هیچ» ثمری نداشت.
با اندکی تأمل و انصاف، موافقان طرح‌های فرهنگی اذعان می‌کنند که «طرح نور»، بزرگ‌ترین عملیات فرهنگی است؛ چرا؟
بخوانید:
یک جامعه زمانی زنده است که افراد آن نسبت به رفتارهای همدیگر بی‌تفاوت نباشند؛ این همان اصل مترقی «امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر» است.
مهم‌ترین مرحله از مراحل سه‌گانه این اصل، «تذکر لسانی» است که بارها و بارها مورد تأکید «امام جامعه» قرار گرفته است؛ اما مع‌الاسف فقط توسط عده قلیلی از دردمندان انقلاب جامه عمل پوشید و در دیگر سو عده فراوانی کماکان نظاره‌گر بودند یا در صدد نوشتن طرح‌های فرهنگی!
اما آنچه ضرورت حضور مسئولانه نیروهای حافظ امنیت را ایجاب می‌کرد آن بود که همین «تذکر لسانی» حداقلی، بارها با حمله وحشیانه فیزیکی عده‌ای از مکشفه‌ها یا همراهان آنان از یک طرف و همدردی و همراهی رسانه‌های غربی و غربگرایان وطنی از طرف دیگر همراه شد!
در این معرکه پرغربت، عده‌ای از موافقان طرح‌های فرهنگی نیز موضع‌گیری داشتند؛ یا آمران و ناهیان را شماتت کردند یا نسبت به هتاکی‌ها و ضرب‌وجرح‌ها سکوت کردند!
اکنون در «طرح نور» همین «تذکر لسانی» در حال انجام است تا «اقتدار نظام» از یک طرف مانع هتاکی و حمله فیزیکی مکشفه‌ها شود و از طرف دیگر تا آماده شدن طرح‌های فرهنگی در روزها یا ماه‌ها یا سال‌های آینده، مانع افزایش این «حرام سیاسی و شرعی» شود!
پی‌نوشت:
۱) موافقت با «طرح نور» به معنای موافقت با تعداد اندکی از اقدامات خشن و غیرقانونی نیست!
۲) موافقت با «طرح نور» به معنای مخالفت با طرح‌های فرهنگی موثر و به‌هنگام نیست.
۳) آنچه در میدان دیده می‌شود آن است که حجم فعالیت‌های فرهنگیِ موافقان «طرح نور» از حجم فعالیت‌های فرهنگی مخالفان آن بیشتر بوده است! همان مخالفانی که حدود ۱۸ ماه فرصت نوشتن و پیاده کردن طرح‌های فرهنگی داشتند، اما هنوز خبری نیست!
۴) همین حضور و تذکر لسانی و حداقلی نیروی انتظامی تا الآن آثار خیره‌کننده‌ای داشته است. کافی است عینک بدبینی را برداریم.
۵) مخالفت عریان رسانه‌های غربی و غربگرایان رسانه‌ای با طرح‌های مختلف از جمله «طرح نور»، می‌تواند سنجه خوبی برای تشخیص باشد.
انتهای خبر/
- نویسنده : عباس بابائی
