به گزارش نسیم سرخس به نقل از شبکه اطلاع رسانی راه دانا،ماجرای این عکس از این قرار بود که پس از حمله سال ۱۹۶۸ ویت کنگ ها به پایگاه امریکائی‌ها در جنوب ویتنام چند مامور پلیس سایگون مردی را به اتهام همدستی با ویت کنگ دستگیر می‌کنند. ماموران پلیس متهم را دست بسته نزد سرتیپ «نگوک لوآن» رئیس پلیس که در یک چهار راه شهر بر کار ماموران نظارت می کرد، می برند. رئیس پلیس در یک لحظه بدون تحقیق و پرس و جو اسلحه اش را درآورده و متهم را همانجا اعدام می کند.
ادی آدامز عکاس و خبرنگار اسوشیتدپرس در طول این مدت بدون اینکه پلیس متوجه باشد از صحنه عکس می‌گیرد. انتشار وسیع این عکس در روزنامه ها و شبکه های تلوزیونی موجی از اعتراض نسبت به حضور نظامی امریکا در ویتنام و جنگ را در سراسر امریکا و کشورهای مختلف جهان برمی‌انگیزد.
اعتراضات ضد جنگ در پی انتشار این عکس آنقدر بالا می گیرد که نیکسون رئیس جمهور وقت امریکا دستور خروج واحدهای زمینی این کشور از ویتنام را صادر می‌کند. ادی آدامز هم چندی بعد در گفتگویی با مجله تایم از جنجال ناشی از این عکس و اقدامش ابراز تاسف کرده و می‌گوید: ژنرال آن ویت کنگی را کشت، من هم ژنرال را کشتم، با دوربینم. هنوز هم عکاسی قویترین سلاح جهان است. مردم به عکاسان اطمینان دارند اما آنان به مردم دروغ می‌گویند، البته بدون دستکاری.آنها تنها نیمی از حقیقت اند. چیزی که عکاس‌ها نمی‌گویند این است که اگر شما در آن لحظه در آن مکان در آن روز حساس بودید و آن فرد را پس از آنکه یکی، دو تا یا سه تا آمریکایی را کشته می‌گرفتید چه می‌کردید؟
گرچه آدامز چندی بعد از ژنرال “نگوک لوآن” و خانواده‌اش بخاطر ضربه به حیثیتشان با انتشار این عکس عذر خواهی کرد اما تصویری که او از خشونت عریان “نگوک لوآن” به ثبت رساند به نماد مخالفان جنگ و دگرگون سازترین عکس در تاریخ عکاسی خبری تبدیل شد.
انتهای پیام/
لینک کوتاه :
http://nasimesarakhs.ir/?p=207
