به گزارش نسیم سرخس، امام روح‌الله جمهوریت و مردم‌سالاری دینی را به ما بخشید و با این، فردی که در دورافتاده‌ترین و فقیرترین نقطه کشور زندگی می‌کند، با آن بالاشهرنشین نقش برابری در انتخاب سرنوشت خود پیدا کرد و نمود این سخن را نیز در انتخابات فراوان انجام شده و روی کار آمدن جناح‌های مختلف می‌بینیم.
اما حالا؛ رفاه، برابری و عدالت بین همین مردم هیچ‌گاه به‌طور کامل تحقق پیدا نمی‌کند، بلکه نظام کشور و در رأس آن دولت باید تا حد امکان فراهم‌کننده آن باشد و اینجاست که فرق دولت‌‌ها معلوم می‌شود. باید رئیس‌جمهور و دولتی انتخاب شود که این امور را سرعت و سهولت بخشد؛ پس «سؤال پیش می‌آید که ویژگی‌های یک رئیس‌جمهور خوب چیست؟»
باید رئیس‌جمهوری انتخاب شود که از قشر پایین جامعه باشد، مانند شهید رئیسی تا بتواند زندگی آن‌ها را بشناسد و درک کند؛ سطوح مدیریتی را از پایین‌ترین سطح تا بالاترین آن طی کرده باشد تا روند را به خوبی بشناسد؛ به شهرها و استان‌های مختلف سفر کرده باشد و زندگی مردم را از نزدیک دیده و با آن‌ها گفتگو کرده باشد.
چندین سال به اصطلاح برای ریاست‌جمهوری برنامه گذاشته باشد و تمامی نکات را بررسی کرده و به نتیجه رسیده باشد تا بتواند از روز اول دولت کار خود را با اطمینان و بهترین نحو انجام دهد، نه اینکه تازه با شروع دولت کارشناسی‌های خود را شروع کند.
این ویژگی‌ها بسیار مهم هستند، اما به تنهایی کافی نیستند و بعد از آن، مردم توقع کار نیز دارند؛ توقع دارند که با مدیران مفسد برخورد شود، توقع دارند که بتوانند انتقاد و اعتراض خود را به گوش دولت‌مردان برسانند، توقع دارند که از مدیران لایق در دولت استفاده شود و نه از هم‌حزبی‌ها، توقع دارند که از نخبگان جوان استفاده شود و نه از افراد فرسوده؛ باید دید که کدام کاندیدا هم تمامی این ویژگی‌ها و هم پاسخی برای این توقعات دارد.
در نهایت باید بدانیم این ما هستیم که انتخاب می‌کنیم؛ انتخابمان می‌تواند رئیس‌جمهوری با کابینه ۹۰ میلیونی باشد و یا رئیس‌جمهوری که کابینه‌اش امتحان خود را در ۸ سال پس داده است!
انتهای خبر/
