به گزارش نسیم سرخس، تلخ‌ترین مطلبی که امام‌خامنه‌ای(حفظه‌الله) در دیدار بانوان فرمودند، این جملات است: «دیروز یک کتابی برای من آوردند که صحبت‌هایی بود که خود بنده کرده بودم، چاپ شده بود، ندیده بودم؛ نگاه کردم دیدم خیلی از حرف‌هایی که آماده کرده بودم و می‌خواستم امروز اینجا بگویم، در آن کتاب هست و قبلاً بارها گفته شده؛ در این زمینه‌ها زیاد صحبت کرده‌ایم.»
تلخی این جملات در مواجهه با سوالات زیر آزاردهنده‌تر می‌شود:
– چرا خطر جمعیت ما را تهدید می‌کند؟
– چرا تحول در آموزش و پرورش اتفاق نمی‌افتد؟
– چرا تبلیغ اولویت اول حوزه نیست؟
– چرا تحول لازم در حوزه محقق نشده است؟
– چرا کماکان بعضی از نسخه‌های شکست‌خورده اقتصاد لیبرال در حال اجراست؟
– چرا بی‌حجابی به‌عنوان حرام شرعی و سیاسی مورد توجه عده‌ای از متولیان نیست؟
– چرا بی‌اخلاقی سیاسی در ایام انتخابات آزاردهنده می‌شود؟
– چرا مشارکت بالای مردم در انتخابات، اولویت اول عده‌ای از مدیران نیست؟
– جرا جایگاه قوی مردم در حاکمیت اسلامی کمتر دیده می‌شود؟
– چرا…
– و چرا عده‌ی زیادی از ما بعد از شنیدن سخنان متعدد حضرت ایشان از جمله همین سخنرانی، این‌قدر ذوق‌زده شدیم و برای‌مان تازگی داشت؟!
پاسخ تمام این سوالات تلخ در همان جمله نخست آقاست؛ متأسفانه از یک‌طرف کلام ایشان به تمام مخاطبان واقعی نرسیده است و از طرف دیگر عده‌ای از مخاطبان واقعی که کلام را دریافته‌اند، حقش را ادا نکرده‌اند!
مقصر کیست؟
– دفتر حفظ و نشر آقا؟
– حوزه‌های علمیه؟
– قوای سه‌گانه؟
– دستگاه‌های عریض و طویل فرهنگی؟
– فرهیختگان حوزه و دانشگاه؟
– طلاب و دانشجویان؟
– رسانه‌های ملی و غیرملی؟
– مردم؟
– یا هرکدام از ایشان به میزانی؟
چاره چیست؟
فقط یک کلام: «رساندن کلام امام جامعه به جامعه امام و مطالبه میدانی برای تحقق آن.» و این مهم محقق نخواهد شد، جز با اقدام جهادی «حلقه‌های میانی».
امام‌خامنه‌ای در یکی از مهم‌ترین سخنرانی‌های دوران زعامت‌شان فرمودند: «این تمرکز، این ایجاد برنامه کار، پیدا کردن راهکار، ارائه راهکار، برنامه‌ریزی، به عهده چه کسی است؟ این به عهده جریان‌های حلقه‌های میانی است. این، نه به عهده رهبری است، نه به عهده دولت است، نه به عهده دستگاه‌های دیگر است؛ [بلکه] به عهده مجموعه‌هایی از خود ملّت است که خوشبختانه امروز ما این را کم هم نداریم. ما نخبه‌های فکری در زمینه‌های گوناگونِ مورد نیاز در میان جوانان، در میان مسئولان خودمان داریم. این‌ها می‌توانند بنشینند برنامه‌ریزی کنند و هدایت کنند. تشکّل‌های دانشجویی از این قبیلند، مجموعه‌های باتجربه و فعّال در زمینه‌های فرهنگی و فکری و مانند این‌ها از این قبیلند و هر که هم در این زمینه‌ها فعّال‌تر باشد، مؤثّرتر است؛ یعنی زمام کار دست کسانی است که فعّالیّت کنند؛ تنبلی و بی‌حالی و کسالت و مانند این‌ها به درد نمی‌خورد.»
به این فهرست بیفزایید: اساتید حوزه و دانشگاه، فعالان رسانه‌ای، محافل قرآنی و مذهبی، هنرمندان متعهد، نویسندگان، هیئت‌های مذهبی، پایگاه‌های بسیج، گروه‌های جهادی و….
هشدار!
کلامِ‌معجزگون امیرالمؤمنین(ع) فقط مربوط به صدر اسلام نیست و امروز نیز خدای نکرده می‌تواند مصداق بیابد:
«مَنْ نَامَ عَنْ نُصْرَهِ وَلِیِّهِ انْتَبَهَ بِوَطْأَهِ عَدُوِّهِ.»
کسی که به هنگام یاری ولی(رهبر) خود بخوابد، با لگد دشمن از خواب بیدار خواهد شد!
انتهای پیام/
- نویسنده : حجت‌الاسلام عباس بابائی
