به گزارش نسیم سرخس، حقانیت ما در «مکتب خمینی» به آن است که مرگ‌مان دشمن را خوشحال کند؛ درست مثل شهادت رازینی و مقیسه! حرامیان وطنی و فراری و خارجی چقدر هلهله کشیدند؛ «و هذا یومٌ فرحت به آلُ‌زیاد»!
«حرم جمهوری اسلامی» چشمه‌ای است جوشان از رودخانه عظیم «حرم حسینی»؛ هر زمان کسی خودش را به زلال این چشمه شُست، «شهید» شد؛ شهید انقلاب و دفاع مقدس و دفاع از حرم و امنیت و خدمت و سلامت و حالا «شهید قضاوت».
«روحانیت انقلابی» هنوز با بیان و بنان و جان خویش، سدّ بزرگ استکبار و منافقان و فتنه‌گران و غرب‌گرایان است! و چه بسیار که ناپاکان از آنان ناراحت‌اند؛ «از این ناراحتی بمیرید!»
مدیران تراز «انقلاب اسلامی» همان «مقلدان خمینی» هستند که عاقبتی جز «شهادت» ندارند! مدیران ناتراز هم عاقبتی جز «نکبت و نفرت» ندارند!
اگر در جبهه حق، باور به «رسانه» جایگاه درستی داشت، از خون مطهر این دو عالِم مجاهد و از سالیان سال مبارزه آن‌ها با پلیدترین دشمنان این ملت، چقدر از شبهه‌های ناجوانمردانه علیه قضات و طلاب را می‌شد پاسخ داد!
شاید منافقان به‌عنوان پیشاهنگان نحس اغتشاش، وارد فاز عملیاتی شده‌اند؛ حذف دو قاضی شجاع غیر از جرأت‌بخشی به فتنه‌گران حرامی، چه‌بسا بتواند دل بسیاری از قاضیان را در مواجهه با فتنه احتمالی خالی کند! کور خوانده‌اند!
سال‌هاست زعیم حکیم انقلاب از «پروژه نفوذ» می‌گویند؛ ای کاش متولیان امر این خطر بزرگ را جدی‌تر بگیرند. علی‌القاعده قوی‌ترین دشمن آمریکا، باید مرموزترین و خطرناک‌ترین نفوذی‌ها را در لایه‌های مختلف حاکمیتی‌اش داشته باشد.
علی‌رغم میل دشمنان، سرعت حرکت انقلاب با خون مظلوم بیشتر می‌شود؛ این وعده خمینی بزرگ است: «بکُشید ما را؛ ملت ما بیدارتر می‌شود!»
انتهای خبر/
- نویسنده : عباس بابائی
