به گزارش نسیم سرخس به نقل از پایگاه خبری تحلیلی کریمه، این روزها بحث داغ مذاکرات تیتر۱ اغلب خبرگزاری ها و سایت ها و روزنامه ها را خود اختصاص داده است، بالاخص تغییر موضع جدید طرف های غربی به ویژه آمریکایی ها کانون توجه اغلب خبرنگاران و دغدغه ی مردم شده است.
چرا که با وجو اینکه در مقدمه توافق ژنو به صراحت تاکید شده بود که راه حل جامع باید «به رفع همه جانبه تمامی تحریم‌های شورای امنیت» بیانجامد، آمریکایی ها و هم پیمانان غربی آنها طی یکی دو روز اخیر با برداشته شدن بخشی از تحریم های شورای امنیت سازمان ملل علیه ایران مخالفت می کنند!
ظاهرا طرف های غربی تا همین یکی دو روز پیش در چارچوب نقطه نظرات جمهوری اسلامی به توافق رسیده بودند و بعد اعلام کردند که ما باید آخرین مواضع را به پایتخت هایمان ارائه کنیم که این باعث شد وزرای خارجه اروپایی به کشورهایشان سفر کرده و طرف آمریکایی هم از طریق ویدیو کنفرانس مطالب را بیان کردند و در نهایت طرح مسائل جدید و موضوعات زیاده خواهانه بعد از این اتفاق رخ داده است!
این موضوع نشان داد که آمریکایی ها به هیچ وجه قابل اعتماد نیستند و نمی توان در هیچ شرایطی به آن ها اعتماد کرد؛ در هرصورت با وجود زیاده خواهی جدید آمریکا مذاکرات در حال ادامه است.
اما براساس پیش بینی ها در صورت تغییر نکردن رویکرد طرف غربی، احتمالا توافق به نتیجه نمی رسد؛ چرا که موضع جمهوری اسلامی ایران از ابتدا در زمینه مذاکرات هسته‌ای روشن و واضح بود و تیم مذاکره‌کننده در همین چارچوب روند مذاکرات را پیگیری می‌کند و این آمریکاست که دبه می کند، آن هم چه دبه ای!
زیرا ایران در مذاکرات هسته ای به جهان ثابت کرد به دنبال توافق خوب است اما این طرف های غربی هستند که نمی خواهند ملت ایران از حقوق مسلم هسته ای خود استفاده کند!
البته ناگفته نماند که دبه در آوردن کار آمریکاست، چرا که جمعه ۵ تیر سی ان ان گزارش داده بود که قرار است متن توافق هسته‌ای به همراه ضمایم فنی آن – که بیش از ۶۰ صفحه خواهد بود – بدون امضاء طرفین صرفاً «منتشر» شود.
برخی کارشناسان به کنوانسیون ۱۹۶۹ وین استناد می‌کنند که بعضی از اسناد بین‌المللی را «بی‌نیاز از امضاء» فرض کرده است و می گویند «امضاء زدن» صرفاً یکی از راه‌های نهایی شدن توافقات بین‌المللی است و فقط درجاهایی که «معاهده» یا «عهدنامه» در کار باشد باید نتیجه به امضای طرفین برسد نه در همه‌جا!
واقعیت امر این است که طرف های مقابل ایران در مذاکرات هسته ای، هربار که مذاکره می‌کنند، دبه درمی‌آورند و همان حرف‌هایی که قبلاً به‌نوعی درباره آنها تفاهم حاصل شده بود، دومرتبه تکرار و بعد ادعاهای جدیدی مطرح می‌کنند.
در واقع این نشانگر همان خوی زیاده‌خواهی آمریکاست که فکر می‌کند می‌تواند با یک کار روانی و تبلیغاتی و با کش دادن قضایا، ایران را وادار کنند بیشترین امتیاز را بدهد و کمترین نتیجه را بگیرد!
در همین رابطه گاردین در رابطه با مانع به وجود آمده بر سر راه مذاکرات نوشت: یک مقام اسبق ایرانی که نخواد نامش فاش شود در گفتگو با خبرنگاران اظهار داشت مقصر اصلی، شش کشور مقابل ایران هستند که در ساعات پایانی یا مواضع خود را تغییر داده اند و یا به طور کامل از مواضع خود برگشته اند.
این سخنان مقام ایرانی، پس از اظهارنظر عجیب جان کری بیان شد که گفته بود: ما صرفا برای رسیدن به توافق عجله نمی کنیم و هیچکس هم نمی تواند ما را مجبور به عجله کند. ما یک توافق خوب می خواهیم.
حتی کری پیشتر نیز با تهدید به ترک میز مذاکره اعلام کرده بود: ما قصد نداریم تا ابد بر سر میز مذاکره بنشینیم و اگر ایران قصد نداشته باشد تصمیم های جدی بگیرد مذاکرات به اتمام خواهند رسید!
بدین ترتیب مذاکراتی که به زعم برخی دولتمردانِ خوشبین به مذاکرات، رو به پایان بود و حتی فاصله ای با جشن و پایکوبی نداشت، باز هم برای یک روز دیگر تمدید شد!
به راستی چه اتفاقات دیگری و یا چه رفتارهای جدیدی باید از طرف مقابل سر بزند تا ذات و ماهیت واقعی آمریکا (دبه کردن و…) برای برخی از جماعت خوشبین مشخص شود؟!
به هر حال همانطور که مقام معظم رهبری فرمودند که به مذاکرات خوشبین نیستند، دبه کردن آمریکایی ها در توافق نشان می دهد هیچ گاه نمی توان به آنها خوشبین بود.
… و چنانچه در این مسیر توافقی صورت نگیرد ما با انسجام و اتحاد داخلی هم می‌توانیم در برابر مشکلات فائق آمده و مسائل کشور را به جلو ببریم.
انتهای پیام/
