به گزارش نسیم سرخس؛ روز گذشته (جمعه آخر ماه رمضان) به‌عنوان روز قدس، یک روز به‌یادماندنی با حضور حداکثری ملت ایران بود. روزی که ملت ایران با آرمان فلسطین پیمانی دوباره بستند و سیلی محکمی به رژیم غاصب صهیونیسم زدند.
اما دراین‌بین گاهی ممکن است برخی حاشیه‌های تلخ، کام شیرین امت حزب‌الله و عاشقان به انقلاب و رهبری را به تلخی بگریاند.
امسال امت انقلابی ایران اسلامی با حضور پرشور و شعور خود در روز جهانی قدس، پیمانی دوباره با آرمان آزادی فلسطین بستند اما متأسفانه عده‌ای به نام حزب‌الله و انقلاب بدون توجه به مصالح کشور و انقلاب و فقط بر اساس احساسات و به‌دوراز اندیشه در حاشیه این راهپیمایی عظیم مردمی، با شعار علیه رئیس‌جمهور منتخب این حضور ملت شریف ایران در راهپیمایی را تحت تأثیر قرار دادند و باعث شدند رسانه‌های بیگانه و ضدانقلاب بهتر و بیشتر به لجن پراکنی برای ایجاد فضای دوقطبی و از بین بردن وحدت و انسجام مردم بپردازند.
وحدت و انسجامی بس شیرین که پس از انتخابات و بیش ازآن‌پس از اقدام انقلابی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی علیه داعش حس شد و با حضور ملت ایران در راهپیمایی روز قدس بر این انسجام افزوده می‌شد اما با اقدامی اشتباه از سوی عده‌ای بی‌بصیرت باعث شد خوراک لازم به رسانه‌های ضدانقلاب داده شود تا علیه وحدت و انسجام ملی که مهم‌ترین دغدغه رهبر معظم انقلاب نیز است، به لجن پراکنی بپردازند.
اگر نقدی بر عملکرد یا سخنان رئیس‌جمهور منتخب است راه عقلانی و قانونی آن وجود دارد؛ با شعار دادن علیه کسی که به‌صورت قانونی رئیس‌جمهور ملت ایران انتخاب شده است نه‌تنها مشکلی حل نمی‌شود بلکه حاشیه‌های آن خود مشکل‌ساز است.
شعارهای پوچ که هیچ مبنای عقلانی نیز ندارد؛ شعارهایی کاملاً سیاسی؛ ای‌کاش کسانی که علیه رئیس‌جمهور منتخب شعار دادند، شعارهایی از نوع اقتصادی و معیشت مردم می‌دادند نه آنکه شعارهایی کاملاً سیاسی؛ شعارهایی که باعث شد تا عده‌ای فرصت‌طلب از آن استفاده کنند تا امت حزب‌الله و انقلابی را زیر سؤال ببرند؛ باید به حال اتفاقی که در حاشیه روز قدس اتفاق افتاد تأسف خورد.
انتقاد را با منطق باید پیش برد؛ آن‌هایی که در حاشیه روز قدس شعار سیاسی علیه رئیس‌جمهور دادند آیا توانستند مشکلی از مشکلات کشور را با این شعار دادن حل کنند یا بر آن افزودند؟ اگر به کسی یا به جریانی یا به عملکردی انتقادی هست کمی فکر کردن برای نحوه انتقاد کردن هم لازم است.
مردم حزب‌اللهی و انقلابی ایران اسلامی مطمئناً اتفاقاتی که در حاشیه راهپیمایی روز قدس که با شعار علیه رئیس‌جمهور منتخب و قانونی صورت گرفت را محکوم می‌کند چراکه این اقدامات نه‌تنها دردی از جامعه دوا نمی‌کند بلکه به انسجام و وحدت ملی ضربه می‌زند و برای کشور ضرر دارد.
رهبر معظم انقلاب پیش‌ازاین نیز در موارد مختلف نسبت به چنین اقدامات احساسی و هیجانی به‌شدت تذکر دادند و آن‌هایی که چنین اقداماتی را انجام می‌دهند بدانند این اقدامات دقیقاً در تضاد با گفتار و دیدگاه رهبر معظم انقلاب است:
«اینکه شما یک نفر را به‌عنوان ضد ولایت، ضد بصیرت، ضد چه، مشخص کنید، بعد یک عده‌ای راه بیفتند علیه او شعار بدهند… بنده با این کارها هم مخالفم؛ این را من صریح بگویم… بنده با این‌جور کارها مخالفم… بنده با این‌جور کارها مخالفم. بارها به مسئولین و کسانی که می‌توانند جلوی این چیزها را بگیرند، تذکر داده‌ام. آن‌کسانی که این کارها را می‌کنند، اگر واقعاً حزب‌اللهی و مؤمن‌اند، خب نکنند. می‌بینید که تشخیص ما این است که این کارها به ضرر کشور است، این کارها به نفع نیست. با احساساتشان راه بیفتند اینجا، آنجا، علیه این شعار بدهند، علیه آن شعار بدهند؛ این شعار دادن‌ها کاری از پیش نمی‌برد. این خشم‌ها را، این احساسات را برای جای لازم نگه دارید. در دوران دفاع مقدس اگر بسیجی‌ها می‌خواستند همین‌طور بروند یکجایی، طبق میل خودشان حمله کنند که خب پدر کشور در می‌آمد. نظمی لازم است، انضباطی لازم است، مراعاتی لازم است. اگر چنانچه به این حرف‌ها اعتنائی ندارند، آن‌ها که خب حسابشان جداست؛ اما آن‌کسانی که به این حرف‌ها اعتناء دارند و مقیدند که برخلاف موازین شرع حرکت نکنند، باید مراقبت کنند، از این کارها نکنند». (بیانات در دیدار مردم آذربایجان ۱۳۹۱/۱۱/۲۸)
«زیادتر نگویید ازآنچه که هست، ازآنچه که بایدوشاید. منصف باشیم؛ عادل باشیم. این‌ها آن وظائف ماست. این‌جور نیست که ما چون مجاهدیم، چون مبارزیم، چون انقلابی هستیم، بنابراین هرکسی که از ما یک‌ذره – به خیال ما و با تشخیص ما – کمتر است، حق داریم که درباره‌اش هر چی که می‌توانیم بگوییم؛ نه این‌جوری نیست. بله ایمان‌ها یکسان نیست، حدود یکسان نیست و بعضی بالاتر از بعضی دیگر هستند. خدا هم این را می‌داند و ممکن است بندگان صالح خدا هم بدانند؛ لکن در مقام تعامل و در مقام زندگی جمعی، باید این اتحاد و این انسجام حفظ بشود و این تمایزها کم بشود». (بیانات در دیدار اعضای بسیجی هیئت‌علمی دانشگاه‌ها ۱۳۸۹/۴/۲)
یادداشت: علی رضائی
انتهای پیام/
