بایدهای فرمان «آتش به اختیار»
بایدهای فرمان «آتش به اختیار»
«آتش به اختیار» را دیده‌بان‌ها درجایی و معرکه‌ای به کار می‌برند که از آن معرکه بوی جنگ سنگین می‌آید؛ وقتی گفته می‌شود آتش به اختیار، یعنی همه‌جا (خانواده، مدرسه، دانشگاه، حوزه و اجتماع) هدف است و هرکس به‌تناسب توان و شناخت خود از دشمن باید موضع بگیرد.

به گزارش نسیم سرخس، در عملیات نظامی به‌واسطه‌ این دستور نیرو‌های دستور گیرنده این اجازه و اختیار را می‌یابند تا بدون دستور و هماهنگی با مرکز فرماندهی و با خود تدبیری، به‌سوی هر جنبنده یا شیء پرنده‌ای آتش بگشایند.

 

این دستور نشان از حمله همه‌جانبه و آرایش دقیق و حساب‌شده دشمن از مهندسی بیرونی تا نفوذ درونی می‌دهد و ظاهراً بیانگر این است که در جنگ، ارتباطات گسسته شده و رزمندگان پراکنده هستند و هر نظامی و هر فردی که صاحب قبضه‌ای است، می‌تواند به اختیار خود تیراندازی کند و آتش به اختیار داشته باشد.

 

آتش به اختیار را دیده‌بان‌ها درجایی و معرکه‌ای به کار می‌برند که از آن معرکه بوی جنگ سنگین می‌آید.

 

وقتی گفته می‌شود آتش به اختیار، یعنی همه‌جا (خانواده، مدرسه، دانشگاه، حوزه و اجتماع) هدف است و هرکس به‌تناسب توان و شناخت خود از دشمن باید موضع بگیرد.

 

مقام معظم رهبری می‌فرمایند: برخی دستگاه‌های کشور در تشخیص مسائل اصلی دچار اختلال‌اند؛ شما آتش به اختیارید که به مسائل اصلی بپردازید.

 

استفاده چند نکته از این فرمایش:

* در آتش به اختیار بودن هدف مهم است، «دشمن‌شناسی»؛ نه اینکه بی‌محابا و بدون هدف تیراندازی کنید و نیروی خودی را هم مورد هدف قرار دهید و همچنین سلاح را با استفاده نابجا از رده خارج کنید.

 

* مسائل اصلی را هدف قرار دادن نه مسائل جزئی که طی هفته‌های اخیر نیازمندی جبهه ایمان به این تاکتیک بیشتر احساس می‌شود، به‌خصوص اینکه در هفته‌های اخیر آرمان‌های اصیل انقلاب اسلامی و اعتقادات مؤمنین از سوی جریان‌های نفاق به‌شدت موردحمله و هجمه و تخریب قرار می‌گیرد، مانند توهین به امام رضا(ع)، مدافعان حرم، بسیج و تفکر بسیج، سپاه پاسداران، برخی علما و مراجع، شهادت، تأکید بر سند ۲۰۳۰ و روابط غربی و استقلال فرهنگی کشور.

 

* این تدبیر به‌نوعی بیرون آمدن از حالت تدافعی به حالت هجومی است؛ کما اینکه تاکنون دیگران و معاندان در مسیر حرکت انقلاب و اسلام شبهه وارد می‌کردند و نیروهای انقلابی وقت خودشان را صرف پاسخ گفتن به آن اراجیف می‌کردند.

 

* ازاین‌پس نیروی انقلابی هم باید نسبت به معاندان و دشمنان حالت هجومی داشته باشد و باید با رویکرد روبه‌جلو و هجومی گفتمان و مبانی انقلاب اسلامی را غلبه بخشد و روند عمومی جامعه را به سمت اهداف اساسی هدایت کند.

 

* باید دقت کرد که «قانون» مدار حرکت‌ها است و این فرمان به معنای هرج‌ومرج و تخطی از قانون نیست بلکه در کمین نشستن و اقدام به هنگام و به‌اندازه است که نیروهای انقلابی اهل قانون‌شکنی و هرج‌ومرج نبوده و نیستند که آرامش پس از انتخابات ۲۹ اردیبهشت امسال شاهد بر این مدعا است.

 

* این فرمان را به کسی می‌دهند که برای مأموریت، دارای صلاحیت، شجاعت، دانش و بینش و توانایی رزم و رزمندگی لازم را داشته باشد و در پیگیری اهداف اصلی وقتی مسئله‌ای برای وی روشن شد، بداند که در مرکز، اختلال و تعطیلی وجود دارد و خود مستقل اقدام کند که در چنین وضعیتی وظیفه جوانان و نیروهای انقلابی است که بدون توجه به مسئله‌سازی‌های دستگاه مختل شده، (برچسب افراطی زدن، چماق به دستان و بی‌سوادها) به مسئله اصلی و اولویت اساسی بپردازند.

 

* وقتی شخص فرمانده و دیده‌بان وارد کارزار می‌شود یعنی اوضاع خوب نیست و حتی همین دستور آتش به اختیار هم بر کسانی که ادعای پیروی از فرمانده را می‌کنند در مرحله شعار باقی می‌ماند همان‌گونه که بسیاری از مطالبات ایشان را فقط شعار دادیم، از قبیل استحاله فرهنگی، ناتو فرهنگی و شبیخون فرهنگی که در مرحله عمل اگر عملیاتی می‌شد وضعمان این‌گونه نبود و این دستور هم برای مدعیان تبعیت در مرحله شعار باقی می‌ماند همان‌طور که این دستور در مرحله نویسندگی و قلم‌فرسایی خوب ظهور کرده (من‌جمله همین چند سطر فوق) اما در عمل!

 

«قُلْ إِنَّمَا أَعِظُکُمْ بِوَاحِدَهٍ أَنْ تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنَى وَفُرَادَى»؛ بگو، شمارا به یک‌چیز اندرز مى‌دهم؛ دودو و یک‌یک براى خدا قیام کنید. (سبأ، ۴۶).

 

حجت‌الاسلام امیر قادری- مدیر حوزه علمیه امام رضا(ع) سرخس

انتهای پیام/