یادداشت/ از «لولهنگ‌ پهلوی» تا «بنویسید؛ ساخت ایران»
یادداشت/ از «لولهنگ‌ پهلوی» تا «بنویسید؛ ساخت ایران»
سال‌هاست امام راحل و امام حاضر با شعار «ما می‌توانیم» در حال جهاد کردن و زدودن رسوبات فرهنگی باقیمانده‌ رژیم منحوس پهلوی از ذهن و جان مردم و مسئولان‌اند؛ باید پذیرفت که بسیاری از مشکلات اقتصادی کنونی، ریشه در همین تفکر نحس دارد؛ تفکری که سال‌ها در اندیشه‌ دولتمردان غرب‌گرا، مانع رشد تولید ملی شده‌ بود.

به گزارش نسیم سرخس، حجت‌الاسلام عباس بابائی، استاد حوزه و دانشگاه در یادداشتی نوشت: سپهبد رزم‌آرا نخست‌وزیر پهلوی، بر خلاف نشانه‌های شانه‌اش، بسیار ذلیل بود و وطن‌فروش؛ او خالق همان جمله‌ حقارت‌باری است که اگر شاه به‌جای چند ستاره بر شانه، هزاران ستاره بر هیکلش می‌گذاشت، نمی‌توانست لکه‌ ننگین آن جمله را پاک کند: «ملتی که لیاقت لولهنگ‌سازی ندارد، چگونه می‌تواند صنعت نفت را اداره کند؟!»

در دورانی که علی‌رغم اختناقِ حاکمیت، ملت پشت‌ سر روحانیت خواستار ملی‌ شدن صنعت نفت بودند، نماینده‌ رژیم پهلوی با زبونیِ مثال‌زدنی، به نمایندگی از دُوَل غربی مشتش را گره کرد و بر دهان استقلال‌خواهان کوفت که چرا شمایی که لیاقت ساخت آفتابه‌ گِلی را هم ندارید، می‌خواهید صنعت نفت را ملی کنید؟!

رزم‌آرا نماینده‌ تفکرِ واداده‌ پهلوی بود که این‌گونه وقیحانه آبروی مُلک و مملکت را می‌برد. معنای جمله‌ کوتاهِ آن مردنمایِ نامرد این بود: «فقط انسان‌های جهان اول توان فکر و تصمیم و اختراع و نوآوری دارند و مابقی انسان‌ها از انسانیت، فقط نامش را یدک می‌کشند و بس؛ ورودشان به این مناطق ممنوعه ریشخند خودشان است و زحمت دیگران!»

رزم‌آرا بیش از آنکه نماینده‌ ملت باشد، نماینده‌ شاه بی‌کفایت بود؛ همان شاهی که او نیز، نماینده‌ی مسلوب‌الاختیار غرب بود؛ لذا ادعای استقلال‌خواهی مردمان میهن، بسیار بر او سخت آمد که این‌چنین تمام‌قامت از وطن اصلی و منافع آن دفاع‌ کرد!

سال‌هاست امام راحل و امام حاضر با شعار «ما می‌توانیم» در حال جهاد کردن و زدودن رسوبات فرهنگی باقیمانده‌ رژیم منحوس پهلوی از ذهن و جان مردم و مسئولان‌اند.

باید پذیرفت که بسیاری از مشکلات اقتصادی کنونی، ریشه در همین تفکر نحس دارد؛ تفکری که سال‌ها در اندیشه‌ی دولتمردان غرب‌گرا، مانع رشد تولید ملی شده‌ بود!

امروز «امام‌ خامنه‌ای» عزیز یکی دیگر از قله‌های اندیشه‌ اسلام‌گرایی و ملی‌گراییِ امامت‌شان را در ادامه‌ همان مبارزاتِ فراگیر و مستمر بیان کردند: «باید کاری کنید محصولتان را، که نتوانند مجبورتان کنند به نام کشور دیگری ببرید؛ نه، به نام ایران و ساخت ایران [ببرید]؛ بنویسید «ساخت ایران»؛ «MADE IN IRAN» هم ننویسید؛ بنویسید «ساخت ایران» با خطّ فارسی. ببرید در خارج، مجبور بشوند بخرند؛ برای خاطر اینکه کیفیّتش خوب است و قیمتش پایین است». ۱۴۰۱/۱۱/۱۰

انتهای پیام/