به گزارش خبرنگار نسیم سرخس، این یادداشت در حقیقت مرثیه‌ای بر وضعیت محوطه پیرامون مقبره لقمان بابا و پارک در حال احداث ۳۰ هکتاری سرخس و درنهایت کمبود امکانات گذران اوقات فراغت مردم این شهرستان به‌ویژه خانواده‌ها در فصل گرما است؛ اگرچه با اندکی تسامح می‌توان آن را به دیگر شئون زندگی مردم این شهرستان نیز تسری داد.
شهرستانی با بیشترین امکانات و استعدادهای بالقوه و بالفعل طبیعی و انسانی و همزمان دارای بالاترین نرخ بیکاری در استان؛ فقر گسترده به‌عنوان‌مثال حدود ۱۰ درصد از کل جمعیت شهرستان تحت پوشش کمیته امداد هستند؛ نرخ بالا و رو به افزایش آسیب‌های اجتماعی و بسیاری از مشکلات اجتماعی دیگری که گریبان مردم را گرفته و شمردن همه آن‌ها در این مختصر نمی‌گنجد.
سرخس، شهرستانی محروم با آب‌وهوای گرم و خشک که مردم آن برای گذران اوقات فراغت دستشان از امکانات طبیعت مثل کوه، جنگل و ییلاقات کوتاه است؛ آن‌ها فقط دریکی دو ماه بهار مجالی می‌یابند تا به دشت‌ها و تپه‌ها بروند و با فرارسیدن گرمای زودرس، آن‌هم زوال می‌یابد؛ آنگاه کسانی که از امکانات بیشتری برخوردارند گاه‌وبیگاه مسیر طولانی مشهد را طی کرده و به مرکز استان می‌آیند و از پارک‌ها، ییلاقات، امکانات تفریحی آبی و غیره بهره می‌برند و البته بیشتر مردم باز تا بهار سال آینده باید انتظار بکشند.
این در حالی است که در سبک زندگی امروز، گذران اوقات فراغت توسط شهروندان امری دائمی است، به‌ویژه تعطیلات پایان هر هفته و دیگر تعطیلات رسمی که در کشورمان کم هم نیست؛ اگرچه در شهرستانی مثل سرخس با فرهنگ حاکم بر زندگی مردم و دل‌بستگی‌های سنتی خانوادگی، دیدوبازدیدها و رفت‌وآمدهای خانوادگی تا حدی هنوز هم رایج است.
نباید ازنظر دور داشت که زندگی بسیاری از مردم تحت تأثیر دگرگونی‌های فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و فنّاورانه، تغییرات عمده‌ای پیداکرده و نیازهای آن‌ها در زمینه شیوه گذران اوقات فراغت روزانه و هفتگی و سالانه مشابه شهرهای بزرگ شده است.
به همین اعتبار مشاهده می‌کنیم که بسیاری از زوج‌های جوان بعدازظهر و یا سر شب دست فرزندان خردسال خود را گرفته و راهی پارک‌های کوچک و کم امکانات شهر می‌شوند و خانواده‌های سرخسی در آرزوی صرف ناهار روز جمعه در پارک‌های عمومی هستند.
با درآمد ناچیز شهرداری سرخس، مردم این شهر و دیار برای بهره‌مندی از چنین امکاناتی و تحقق چنین خواسته به حقی، علاوه بر سال‌های مدید گذشته باید چند سال دیگر انتظار بکشند و دست به دامن چه کسی بشوند؟ نماینده مجلس؟ فرماندار؟ شورای شهر و شهردار؟ امام‌جمعه و روحانیون؟ مدیران شهرستان؟ مسئولان استان؟ مقامات کشوری؟ و یا اینکه راهی باقی نمی‌ماند به‌جز شِکوه به درگاه پروردگار؟
آیا کوتاهی مسئولان مربوطه از بالا تا پایین و بی‌توجهی آنان به نیازهای جدی مردم سرخس در زمینه گذران اوقات فراغت به‌ویژه نوجوانان و جوانان این دیار، در فصول مختلف سال ازجمله گرمای طاقت‌فرسای تابستان نادیده گرفتن حقوق مردم این دیار نیست؟
این فقط داستان گذران اوقات فراغت و نیاز به امکانات تفریحی مردم سرخس است که در مقایسه با مشکلات بزرگ‌تری همچون بیکاری جانکاه جوانان، مشکلات عدیده مربوط به مناسبات زمین‌داری و کم‌آبی در بخش کشاورزی، کم توجهی در به‌کارگیری نیروی انسانی محلی، فقر گسترده و عریان، تبعیض و نارواداری، آسیب‌های اجتماعی و نظایر آن درجه‌دو به شمار می‌آید.
این کوتاهی‌ها در حق مردم سرخس تا کی ادامه خواهد یافت؟ آیا حق مردم سرخس همین است که می‌بینیم؟
حال این سرخسی که مردمانش با انبوهی از مشکلات عمومی سر می‌کنند و در بالا فقط اشارتی به آن رفت کجاست و چیست؟
سرخس جایی است که:
* چند نماد هویتی مهم تاریخ و تمدن ایران را در خود جای‌داده که یکی از آن‌ها یعنی رباط شرف دارای برجستگی خاصی در ایران بوده و شایستگی ثبت در فهرست آثار جهانی را یافته است،
* شهرستان مرزی با موقعیت ممتاز استراتژیک در طول تاریخ خراسان و ایران و هم در حال حاضر است.
* دارای جمعیتی نزدیک به ۱۰۰ هزار نفر و دونقطه شهری و ۸۰ روستا است.
* سالانه پذیرای چند هزار نفر از مسافر و گردشگر هم‌وطن و صدها توریست خارجی است.
* دروازه تمدن کشور بزرگی همچون ایران در آسیای میانه است.
* دارای ذخایر منحصربه‌فرد گاز با تنها پالایشگاه مدرن و موجود در نیمه شرقی کشور است.
* دارای گمرکات مهم و درواقع بزرگ‌ترین دروازه تجاری شمال و شرق ایران است.
* بزرگ‌ترین سد نیمه شرق کشور را در خود جای‌داده به‌طوری‌که ۷۰ درصد آب شرب دومین کلان‌شهر ایران با ۳ میلیون نفر جمعیت و ۲۵ میلیون زائر و مسافر مشهد را تأمین می‌کند.
* سالانه ده‌ها هزار تن محصولات کشاورزی تولید می‌کند.
* سهم این شهرستان در تولید ناخالص داخلی کشور هرساله به صدها میلیارد تومان می‌رسد.
* دارای بیش از دو هزار نفر فرهنگی، دست‌کم هشت هزار نفر دختر و پسر جوان دانشجو و دانش‌آموخته دانشگاهی.
* دارای مردمی نجیب، صبور، وفادار به ارزش‌های دینی، آرمان‌های ملی و مشارکت‌جو در عرصه‌های سیاسی و اجتماعی کشور است.
* و بالاخره اینکه بیش از ۱۳۰ تن از بهترین جوانانش را برای حراست از آیین و میهن تقدیم کرده است.
علی‌اصغر نامی- نویسنده کتاب نام و نشان سرخسی‌ها
انتهای پیام/
