به گزارش نسیم سرخس، منابع طبیعی از جمله جنگل ها و مراتع به عنوان موهبت الهی و سرمایه ملی هر کشور و مهم ترین بستر رشد، شکوفایی و پشتوانه کلیه فعالیت های بخش کشاورزی است.
نقش مهم و حیاتی این منابع در کنترل آبهای سطحی، تغذیه سفره های آب زیرزمینی حفظ و تولید خاک و جلوگیری از وقوع سیلاب های خانمان برانداز، تولید اکسیژن، پالایش گازهای سمی، تلطیف هوا، تامین غذا و پروتئین و … بر کسی پوشیده نیست و بر اساس همین واقعیت عینی است که در دین مبین اسلام و فرمایشات معمار کبیر انقلاب و نیز منویات مقام معظم رهبری (مدظله العالی) در باب درخت و درختکاری و حفاظت از انفال و جلوگیری از تخریب محیط زیست تکلیف همگان را در مورد نحوه برخورد با این منابع با ارزش معین نموده است.
شهرستان مرزی سرخس دارای منابع طبیعی و محیط زیست منحصر به فردی می باشد که از جمله آنان می شود به دریاچه طبیعی بزنگان تنها دریاچه طبیعی شمال شرق کشور اشاره نمود که متاسفانه در چند سال گذشته مورد بی توجهی و بی مهری زیادی قرار گرفته است و اگر وضعیت به همین نحو ادامه پیدا کند در آینده بسیار نزدیک شاهد خشکی مطلق آن خواهیم بود و کما اینکه همین الان به گل تبدیل شده و مسولان شهرستان و استان باید کاری انجام دهند و گر نه این طبیعت بکر و زیبای خدادادی را فقط باید در خاطره ها از آن یاد کرد.
جنگلهای بکر الهی که نمونه آن را از نظر وسعت و کیفیت در هیچ کجای دنیا نداریم را می شود در سرخس مشاهده کرد.
جنگلهایی که حدود ۲۰ هزار هکتار می باشند و پسته ارگانیک یا همان وحشی را تولید می کنند که در این زمینه سرخس به عنوان خاستگاه پسته کوهی در دنیا مطرح است و متاسفانه شاهد بودیم که بعضی ها دنبال کشف چاه نفت در منطقه خواجه سرخس بودند، که این امر تخریب جنگل های بکر و ذخیره گاه ژنتیکی کشور را در پی دارد و باید در این راستا چاره اندیشی شود.
شهرستان سرخس دارای ذخایر ارزشمند دیگری از قبیل شرکت های گاز و نفت می باشد که ۱۲ درصد انرژی کشور را تامین می کنند و اشتغالزایی زیادی را در سطح شهرستان و نقاط مختلف کشور در پی داشته است و سهم بسزایی در این زمینه در تولید ثروت ملی دارد ولی علی رغم اینکه شرکت های مذکور از لحاظ زیست محیطی گواهینامه های مربوطه را هم دارند ولی باز هم شاهدیم که به گفته کارشناسان، بوی بد آلودگی این شرکت ها تاثیر منفی بر اراضی، محیط زیست و مردم روستاهای اطراف گذاشته است و مسولان مربوطه باید گره گشایی کنند و کارهای عملی جهت خنثی کردن عوامل آلوده کننده داشته باشند.
مراتعی که روزگاری همچون نگینی سبز در گوشه شمال شرقی پهنه وسیع ایران می درخشید و از معروف ترین مراتع قشلاقی کشور به شمار می رفت و به همین بهانه روزگاری سبب معروف شدن منطقه سرخس به عنوان انبار علوفه ایران شده بود.
از خشکسالی های پیاپی و قهر طبیعت که بگذریم عوامل انسانی و برداشت بی رویه در قالب فشار مضاعف دام بر مرتع مهم ترین چالش این مراتع است.
اکنون که بعد از سال ها خشکسالی و قهر طبیعت دشت و مرتع سرخس کمی سرسبز شده شاهد بی توجهی مسئولان در بهره برداری مناسب از مراتع این منطقه هستیم و در حالی که سقف زمانی چرای دام در مراتع قشلاقی سرخس تا ۱۰ فروردین ماه اعلام شده ولی چرای بی رویه دام در این محدوده ها به وفور مشهود است.
متاسفانه شاهدیم که مراتع بکر سرخس به علت بی توجهی و ضعف مدیریت گاها به خاک تبدیل شده است و باید در این زمینه یک مدیریت واحدی تشکیل شود و دستگاه های مربوطه باید وظیفه قانونی خود را انجام دهند تا در برابر نسل های بعدی شرمسار و خجالت زده نشویم.
کارشناسان چرای مفرط دام و وجود تعداد بیش از ظرفیت مراتع توسط دامداران بومی و عشایر را دلیل موثر بر تخریب مراتع این شهرستان می دانند و متاسفانه در برخی نقاط جنگل ها و مراتع منطقه سرخس به تلی از خاک تبدیل شده است.
در سالهای گذشته عده ای فرصت طلب و بی توجه به نسل های آینده و به تعبیری از خدا بی خبر بسیاری از مراتع و چشم اندازهای بسیار زیبا و خدادادی این مرز و بوم را با شخم زدن نابود و آیندگان را از این موهبت الهی محروم می کنند و طوفان های سهمگین و طاقت فرسای شن، فرسایش خاک و از بین بردن پوشش گیاهی و بکر منطقه را برای مردمان سرخس به ارمغان می آورند که باید دستگاه های ذیربط با جدیت تمام جلوی این تخریب ها را بگیرند و باید دیر یا زود در پیشگاه الهی جوابگو باشند.
از خلاهایی در شهرستان احساس می شود این است که در حوزه محیط زیست و منابع طبیعی باید انجمن های مردم نهادی تشکیل شود تا از لحاظ اجتماعی فرهنگ سازی کنند و باید در این راستا معتمدین محلی کمک کنند تا جو جامعه به سوی خوبی ها و حفظ محیط زیست آماده گردد تا کسانی که قصد تخریب به نفع خودشان را دارند احساس شرم و حیا کنند و نسل های آینده و چه بسا نسل حاضر فرصت خوب زندگی کردن را با طبیعت بکر الهی داشته باشند.
در حوزه های مختلف شهرستان سرخس را جزو اولین ها در کشور می شناسیم به طوری که این شهرستان در حوزه اقتصاد، صنعت و کشاورزی در تولید ثروت ملی نقش آفرینی می کند و چه بسا در حوزه محیط زیست و منابع طبیعی طبق شواهد و ظرفیت های بی نظیری که در این منطقه وجود دارد از اولویت خاصی برخوردار است و تمام ظرفیت ها را یکجا داشتن از ویژگیهای بارز و منحصر به فرد این منطقه بکر الهی می باشد و باید قدردان این الطاف خداوند بزرگ و منان باشیم.
اگر به پیرامون و اطرافمان توجه نکنیم و در پی حفظ محیط زیست مان نباشیم چه بسا در آینده ای نزدیک دست سرنوشت، این نعمات گرانقدر را از ما بگیرد.
نسلهای بعدی به گردن همه ما حق دارند و این نعمات که از طرف حق تعالی به ما عطا شده را با جان و دل حفظ کنیم و باید در این زمینه تمام اقشار جامعه از هر طیفی که هستند فرهنگ سازی کنند و خود را در برابر آیندگان مسئول و پاسخگو بدانند چراکه گذشتگان هم میراثی گرانقدر در اختیار ما قرار داده اند.
پس بشتابیم! همه مسئولیم !
گزارش: مهدی علیمیرزایی
انتهای پیام/ب
