به گزارش نسیم سرخس، فرهنگ‌سازی واژه پرطمطراق در ادبیات اجتماعی و فکری سیاسیون و تئوریسین‌های ما است؛ در همه مصاحبه‌ها و نظریات شاید کمتر نشنیده باشیم که احدی نگفته باشد، باید در این موضوع مثلاً فرهنگ‌سازی کنیم.
اصولاً مخ و اصل انقلاب، فرهنگ و هویت فرهنگی آن است و مبارزه با رژیم طاغوتی توسط امام راحل با کار فرهنگی آغاز و به پایان رسید و امروزه تعالی و پیشرفت انقلاب اسلامی و یا توقف و رکود آن را می‌توان با فرهنگ برآورد و بررسی کرد.
علیرغم همه جوسازی‌های رسانه‌ای، انتخابات صدر مجلس دهم پایان یافت و فی الحال تشکیل کمیسیون‌های تخصصی و فنی در بدنه مجلس می‌تواند برکات و ثمرات ارزنده‌ای برای کشور داشته باشد و در کارآمدی مجلس مؤثر باشد.
در این میان کمیسیون فرهنگی با اهمیت ویژه‌ای که در سلامت و رشد کشور و انقلاب اسلامی دارد در غربت و بی‌مهری قرار دارد.
وقتی سکاندار و رهبر انقلاب اسلامی می‌فرمایند، فرهنگ آن چیزی است که من حاضرم جانم را برایش فدا کنم! چه می‌شود باوجوداینکه این کمیسیون حساس و سرنوشت‌ساز است باید ۱۳ عضو داشته باشد؛ با ثبت‌نام فقط ۴ نفر از نمایندگان در کنار کمیسیون‌های شوراها و امور داخلی ۳ نفر و قضایی و حقوقی ۲ نفر، کمیسیون فرهنگی از کم اقبال ترین و خلوت‌ترین کمیسیون‌ها است؟!
در ادوار قبلی مجلس نیز، میل و رغبتی برای عضویت در کمیسیون فرهنگی نبوده است و کمیسیون‌های امنیت ملی و سیاست خارجی، انرژی، برنامه بودجه و محاسبات، صنایع و معادن، از قسمت‌های پرطرفدار مجلس بوده و هست.
هرچند نیت و قصد خادمان مردم در مجلس، خیر و برای خدمت بیشتر به حوزه‌های انتخابیه‌شان است، منتهی به نظر می‌رسد بی‌توجهی به مقوله فرهنگ و بی‌اقبالی به کمیسیون فرهنگی پارلمان، به‌منزله‌ی رها کردن سنگر اصلی و گردنه احد انقلاب است.
در جنگ نرم ویرانگر و خسارت‌بار غرب علیه انقلاب اسلامی، اهتمام به فرهنگ در مجلس شورای اسلامی می‌تواند، سد سدیدی در برابر توطئه‌های فرهنگی باشد و به نظر می‌رسد با تنظیم قوانین و آیین‌نامه‌هایی می‌توان شایسته‌سالاری را هم در مجلس شایستگان منتخب مردم حاکم کرد تا شاهد قتل و عام فرهنگی در بیست دقیقه‌ها نباشیم!
یادداشت: قاسم یعقوبی
انتهای پیام/
